Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε
ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια
που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές,
σ' όλα τα χείλη,
έτσι να λέμε πια
τα σύκα-σύκα
και τη σκάφη-σκάφη.
Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε τον κόσμο.
Ο Γιάννης Ρίτσος (Μονεμβασιά1 Μαΐου1909 - Αθήνα11 Νοεμβρίου1990) ήταν Έλληνας ποιητής. Δημοσίευσε πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, εννέα μυθιστορήματα, τέσσερα θεατρικά έργα και μελέτες. Πολλές μεταφράσεις, χρονογραφήματα και άλλα δημοσιεύματα συμπληρώνουν το έργο του.
Το 1921 άρχισε να συνεργάζεται με τη «Διάπλαση των Παίδων». Συνεισέφερε επίσης ποιήματα στο φιλολογικό παράρτημα της «Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας» του Πυρσού. Το 1934 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Τρακτέρ», ενώ ξεκίνησε να δημοσιεύει στο «Ριζοσπάστη» τη στήλη «Γράμματα για το Μέτωπο». Την ιδια χρονιά γίνεται μέλος του ΚΚΕ στο οποίο παρέμεινε πιστός μέχρι το θάνατό του. Το 1935 κυκλοφορούν οι «Πυραμίδες», το 1936 ο «Επιτάφιος» και το 1937 «Το τραγούδι της αδελφής μου». Έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ενώ κατά το χρονικό διάστημα 1948-1952 εξορίστηκε σε διάφορα νησιά. Συγκεκριμένα συλλαμβάνεται τον Ιούλιο του 1948 και εξορίζεται στη Λήμνο, κατοπιν στη Μακρόνησο (Μάης 1949) και το 1950 στον Άι Στράτη. Μετά την απελευθέρωση του τον Αύγουστο του 1952 έρχεται στην Αθήνα και προσχωρεί στην ΕΔΑ. Το 1954 παντρεύεται με την παιδίατρο Γαρυφαλιά (Φαλίτσα) Γεωργιάδη κι ένα χρόνο αργότερα γεννιέται η -μοναδική- κόρη τους Ελευθερία (Έρη). Το 1956, τον ίδιο χρόνο δηλαδή, τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος».
Στα σχολεία έχει διαβιβαστεί εγκύκλιος, που δίνει σε καθηγητές και μαθητές, επτά βασικές προληπτικές οδηγίες:
- Αποφυγή της επαφής των χεριών με τα μάτια, τη μύτη και το στόμα. - Αποφυγή της κοινής χρήσης των μολυβιών, των στυλό και άλλων προσωπικών αντικειμένων. - Συχνό πλύσιμο των χεριών. - Κάλυψη με χαρτομάντιλο του στόματος και της μύτης σε βήχα ή φτέρνισμα. - Συχνός αερισμός των αιθουσών. - Σε περίπτωση που κάποιος μαθητής ή μαθήτρια εμφανίσει συμπτώματα γρίπης, να ειδοποιούνται άμεσα οι κηδεμόνες τους για να τους παραλάβουν από το σχολείο. - Όταν ένας μαθητής ή εκπαιδευτικός ασθενεί με υψηλό πυρετό πρέπει να παραμένει στο σπίτι.
Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος,στόν Παράδεισο
Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές
Τής παλάμης,η Μοίρα,σάν κλειδούχος
Μιά στιγμή θά συγκατατεθεί ο Καιρός
Πώς αλλιώς,αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
Θά παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας
Καί θά χτυπήσει τόν κόσμο η αθωότητα
Μέ τό δριμύ του μαύρου του θανάτου.
ΙΙ.
Πενθώ τόν ήλιο καί πενθώ τά χρόνια που έρχονται
Χωρίς εμάς καί τραγουδώ τ’άλλα πού πέρασαν
Εάν είναι αλήθεια
Μιλημένα τά σώματα καί οί βάρκες πού έκρουσαν γλυκά
Οί κιθάρες πού αναβόσβησαν κάτω από τα νερά
Τά "πίστεψέ με" και τα "μή"
Μιά στόν αέρα , μιά στή μουσική
Τα δυό μικρά ζώα,τά χέρια μας
Πού γύρευαν ν’ανέβουνε κρυφά τό ένα στό άλλο
Η γλάστρα μέ τό δροσαχί στίς ανοιχτές αυλόπορτες
Καί τά κομμάτια οί θάλασσες πού ερχόντουσαν μαζί
Πάνω απ’τίς ξερολιθιές,πίσω άπ’τούς φράχτες
Τήν ανεμώνα πού κάθισε στό χέρι σού
Κι έτρεμες τρείς φορές τό μώβ τρείς μέρες πάνω από
τούς καταρράχτες
Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ
Τό ξύλινο δοκάρι καί τό τετράγωνο φαντό
Στόν τοίχο , τή Γοργόνα μέ τά ξέπλεκα μαλλιά
Τή γάτα πού μάς κοίταξε μέσα στά σκοτεινά
Επειδή σ’αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
Από παντού,γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στ’αχανή σεντόνια
Νά μαδάω γιασεμιά --κι έχω τή δύναμη
Αποκοιμισμένη,νά φυσώ νά σέ πηγαίνω
Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε
Ακουστά σ’έχουν τά κύματα
Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά
Πάντα εσύ τ’αστεράκι καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ τό λιμάνι κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά
Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά
Ψηλά στό σπίτι μέ τίς κληματίδες
Τά δετά τριαντάφυλλα,καί τό νερό πού κρυώνει
Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Τό γερτό παντζούρι εσύ,ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ
Επειδή σ’αγαπώ καί σ’αγαπώ
Πάντα εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό εξαργυρώνει:
Τόσο η νύχτα,τόσο η βοή στόν άνεμο
Τόσο η στάλα στόν αέρα,τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ’ουρανού με τ’άστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή
Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο
Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα
Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα καί ν’αγριεύουν οί άνθρωποι
Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο
Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου
Στά νερά ένα ένα , μ’ακούς
Τά πικρά μου βότσαλα μετρώ,μ’ακούς
Κι είναι ο χρόνος μιά μεγάλη εκκλησία,μ’ακούς
Όπου κάποτε οί φιγούρες
Τών Αγίων
Βγάζουν δάκρυ αληθινό,μ’ακούς
Οί καμπάνες ανοίγουν αψηλά,μ’ακούς
Ένα πέρασμα βαθύ νά περάσω
Περιμένουν οί άγγελοι μέ κεριά καί νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δέν πάω ,μ’ακους
Ή κανείς ή κι οί δύο μαζί,μ’ακούς
Τό λουλούδι αυτό τής καταιγίδας καί μ’ακούς
Τής αγάπης
Μιά γιά πάντα τό κόψαμε
Καί δέν γίνεται ν’ανθίσει αλλιώς,μ’ακούς
Σ’άλλη γή,σ’άλλο αστέρι,μ’ακούς
Δέν υπάρχει τό χώμα , δέν υπάρχει ο αέρας
Πού αγγίξαμε,ο ίδιος,μ’ακούς
Καί κανείς κηπουρός δέν ευτύχησε σ’άλλους καιρούς
Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες,μ’ακούς
Νά τινάξει λουλούδι,μόνο εμείς,μ’ακούς
Μές στή μέση τής θάλασσας
Από τό μόνο θέλημα τής αγάπης,μ’ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί,μ’ακούς
Μέ σπηλιές καί μέ κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου,άκου
Ποιός μιλεί στά νερά καί ποιός κλαίει -- ακούς;
Είμ’εγώ πού φωνάζω κι είμ’εγώ πού κλαίω,μ’ακούς
Σ’αγαπώ,σ’αγαπώ,μ’ακούς.
V.
Γιά σένα έχω μιλήσει σέ καιρούς παλιούς
Μέ σοφές παραμάνες καί μ’αντάρτες απόμαχους
Από τί νά’ναι πού έχεις τή θλίψη του αγριμιού
Τήν ανταύγεια στό μέτωπο του νερού του τρεμάμενου
Καί γιατί,λέει,νά μέλει κοντά σου νά’ρθω
Πού δέν θέλω αγάπη αλλά θέλω τόν άνεμο
Αλλά θέλω της ξέσκεπης όρθιας θάλασσας τόν καλπασμό
Καί γιά σένα κανείς δέν είχε ακούσει
Γιά σένα ούτε τό δίκταμο ούτε τό μανιτάρι
Στά μέρη τ’αψηλά της Κρήτης τίποτα
Γιά σένα μόνο δέχτηκε ο Θεός νά μου οδηγεί τό χέρι
Πιό δω,πιό κεί,προσεχτικά σ’όλα τό γύρο
Του γιαλού του προσώπου,τούς κόλπους,τά μαλλιά
Στό λόφο κυματίζοντας αριστερά
Τό σώμα σου στή στάση του πεύκου του μοναχικού
Μάτια της περηφάνειας καί του διάφανου
Βυθού,μέσα στό σπίτι μέ τό σκρίνιο τό παλιό
Τίς κίτρινες νταντέλες καί τό κυπαρισσόξυλο
Μόνος νά περιμένω που θά πρωτοφανείς
Ψηλά στό δώμα ή πίσω στίς πλάκες της αυλής
Μέ τ’άλογο του Αγίου καί τό αυγό της Ανάστασης
Σάν από μιά τοιχογραφία καταστραμμένη
Μεγάλη όσο σέ θέλησε η μικρή ζωή
Νά χωράς στό κεράκι τή στεντόρεια λάμψη τήν ηφαιστειακή
Πού κανείς νά μήν έχει δεί καί ακούσει
Τίποτα μές στίς ερημιές τά ερειπωμένα σπίτια
Ούτε ο θαμμένος πρόγονος άκρη άκρη στόν αυλόγυρο
Γιά σένα,ούτε η γερόντισσα ν’όλα της τά βοτάνια
Γιά σένα μόνο εγώ,μπορεί,καί η μουσική
Πού διώχνω μέσα μου αλλ’αυτή γυρίζει δυνατότερη
Γιά σένα τό ασχημάτιστο στήθος των δώδεκα χρονώ
Τό στραμμένο στό μέλλον με τόν κρατήρα κόκκινο
Γιά σένα σάν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή
Πού βρίσκει μές στό σώμα καί πού τρυπάει τή θύμηση
Καί νά τό χώμα,νά τά περιστέρια,νά η αρχαία μας γή.
VI.
Έχω δεί πολλά καί η γή μές’απ’τό νού μου φαίνεται ωραιότερη
Ώραιότερη μές στούς χρυσούς ατμούς
Η πέτρα η κοφτερή,ωραιότερα
Τά μπλάβα των ισθμών καί οί στέγες μές στά κύματα
Ωραιότερες οί αχτίδες όπου δίχως να πατείς περνάς
Αήττητη όπως η Θεά της Σαμοθράκης πάνω από τά βουνά
τής θάλασσας
Έτσι σ’έχω κοιτάξει πού μου αρκεί
Νά’χει ο χρόνος όλος αθωωθεί
Μές στό αυλάκι που τό πέρασμα σου αφήνει
Σάν δελφίνι πρωτόπειρο ν’ακολουθεί
Νίκη,νίκη όπου έχω νικηθεί
Πρίν από τήν αγάπη καί μαζί
Γιά τή ρολογιά καί τό γκιούλ-μπιρσίμι
Πήγαινε,πήγαινε καί ας έχω εγώ χαθεί
Μόνος καί άς είναι ο ήλιος που κρατείς ένα παιδί
νεογέννητο
Μόνος,καί ας είμ’εγώ η πατρίδα που πενθεί
Ας είναι ο λόγος που έστειλα νά σου κρατεί δαφνόφυλλο
Μόνος,ο αέρας δυνατός καί μόνος τ’ολοστρόγγυλο
Βότσαλο στό βλεφάρισμα του σκοτεινού βυθού
Ο ψαράς που ανέβασε κι έριξε πάλι πίσω στούς καιρούς τόν Παράδεισο !
VII.
Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα
Μέ κρεβάτι μεγάλο καί πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μές στ’άπατα μιάν ηχώ
Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ
Νά σέ βλέπω μισή να περνάς στό νερό
και μισή να σε κλαίω μές στόν Παράδειο.
Και μόνο την Αιολική Γη αν είχε γράψει ο Βενέζης, πάλι θα ήταν ένας από τους μεγάλους μυθιστοριογράφους όλων των εποχών. Η λεπτότητα και η απλότητα αυτού του έργου είναι απαράμιλλες. Σχεδόν μπορεί κανείς να πει πως σ΄αυτό το βιβλίο καθορίζεται το τι είναι ένα έργο τέχνης.
Καθ.CedricWhitman, HarvardUniversity,1957
Η ατμόσφαιρα της Αιολικής Γης δεν είναι ούτε αισθηματική ούτε θρηνητική, παρ΄όλη την τραγωδία που πρόκειται να ξεσπάσει αργότερα. Ανάμεσα στους εργατικούς και αγαθούς χωρικούς κινούνται οι απίθανες μορφές των κυνηγών και των ληστών που τα ηρωικά τους κατορθώματα παίρνουν κατά κάποιον τρόπο χαρακτήρα τελετουργικό – ολοκληρώνοντας μια γοητευτική εικόνα ζωής που ο πόλεμος την κατάστρεψε για πάντα.
The Times Literary Supplement,Λονδίνο
H Αιολική Γη είναι ένα παράξενο παραμύθι, γεμάτο ανήσυχη νοσταλγική ποίηση, που θα σας οδηγήσεισ΄έναν κόσμο χωρίς να μπορείτε ν΄ αντισταθείτε και θα σας κρατήσει εκεί όσο θελήσει ο αφηγητής.
ΤheTribune,Λονδίνο
Πόσο χαιρόμαστε όταν τα βιβλία που διαβάζουμε ξεχύνονται και πλημμυρίζουν την καρδιά μας όσο προχωρούμε στο διάβασμα. Και μένουν εκεί, συνεχίζοντας τη ζωή τους μέσα μας σαν όνειρα ακαθόριστα και σαν αναμνήσεις μιας άλλης ζωής. Τέτοιο βιβλίο είναι η Αιολική Γη που έκαμε ξαφνικά την εξωτική της εμφάνιση στη Φιλανδία.
Hagar Olsson,Nya Pressen , Φιλανδία 1960
Θα το βρείτε στη βιβλιοθήκη μας! κωδικός: 889.3 BEN
Για όλους μας υπάρχουν πράγματα που δεν θα θέλαμε να μοιραστούμε με άλλους ανθρώπους. Όχι απαραίτητα επειδή πρέπει να τα κρατήσουμε κρυφά, αλλά επειδή αποτελούν αποκλειστικά προσωπική μας υπόθεση.
Υπάρχουν φορές που μπορεί να θες να παραμείνεις εντελώς «ανώνυμος». Και να νιώθεις ασφαλής ότι δεν υπάρχει κάποιος που ξέρει τα πάντα για τη ζωή σου ή είναι σε θέση να παρακολουθεί όλες σου τις δραστηριότητες.
Γι’ αυτό πρέπει να μπορείς να επιλέγεις ποιες πληροφορίες δίνεις στους άλλους και ποιες κρατάς μόνο για τον εαυτό σου.
Τα προσωπικά σου δεδομένα είναι όλες οι πληροφορίες που αναφέρονται σε σένα. Είναι το όνομά σου, η διεύθυνσή σου, ο αριθμός του κινητού σου, το σχολείο στο οποίο πηγαίνεις, τα μέρη όπου ταξιδεύεις, τα αντικείμενα που αγοράζεις, το προφίλ σου στο Facebook, οι φωτογραφίες σου από πέρυσι το καλοκαίρι, το βίντεο της παρέας σου από τη χθεσινή γιορτή...
Διατηρώντας τον έλεγχο των προσωπικών σου δεδομένων, διατηρείς και τον έλεγχο της ιδιωτικής σου ζωής.
Μπορεί να εκπλαγείς αν σκεφτείς πόσες αποφάσεις παίρνεις για τα προσωπικά σου δεδομένα και την ιδιωτικότητά σου κάθε μέρα... και πόσο σημαντικές μπορεί να είναι αυτές...
Ένα ιδιαίτερα φροντισμένο και κατατοπιστικό ιστολόγιο για την κοινότητα Πεπονιάς Βοϊου Κοζάνης είναι αυτό του Πολιτιστικού Συλλόγου Πεπονιάς " Οι φίλοι της παράδοσης" που με πολύ μεράκι, κόπο και αγάπη δημιούργησε ο καθηγητής του Λυκείου μας , κ. Μουσχούλης Ευστράτιος.
Ως Αλκυονίδες μέρες ονομάζονται από τους Έλληνες συνηθέστερα ημέρες τουΙανουαρίουκατά τις οποίες επικρατεί ωραίος καιρός με ηλιοφάνεια. Η ονομασία αυτή είναι αρχαία ελληνική και προέρχεται από τον Αριστοτέλη.
Οι ημέρες αυτές έλαβαν το όνομά τους ("αλκυόνιαι") από το μύθο της ελληνικής μυθολογίας τον σχετικό με το θαλάσσιο πτηνό Αλκυόνη, που αποτελεί την αλληγορική σημασία του ομώνυμου αστέρα Αλκυόνη των Πλειάδων που φέρεται με το όνομα του πτηνού. Ο αστέρας Αλκυόνη κατά την εποχή αυτή μεσουρανεί κατά τις εσπερινές ώρες και επομένως κατά τις ανέφελες νύκτες του Ιανουαρίου είναι ορατός στο σύμπλεγμα των Πλειάδων, ως κορωνίδα της Πούλιας, κατα τη δημώδη έκφραση, που σημαίνεται ως προς τοζενίθ, στην ψηλότερη περιοχή του ουράνιου θόλου. Εξ αυτού του απλού φυσικού γεγονότος όλες οι συνεχόμενες ημέρες που είναι ορατός ο αστέρας Αλκυών ήταν πολύ φυσικό να ονομασθούν Αλκυονίδες.
Από καθαρά μετεωρολογική άποψη οι αλκυονίδες ημέρες ως ημέρες καλοκαιρίας εξηγούνται από το γεγονός ότι στο γεωγραφικό πλάτος που βρίσκεται η Ελλάδα μέχρι το γεωγραφικό πλάτος κυρίως της βορειοανατολικής Ευρώπης, κατά την περίοδο του Χειμώνα παρατηρείται η αυτή βαρομετρική πίεση (εξίσωση πίεσης) με συνέπεια αφενός να μη δημιουργούνται άνεμοι αφετέρου και ο καιρός να είναι μεν ψυχρός αλλά και ηλιόλουστος, λόγω της αντικυκλωνικής κατάστασης.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως κάθε χρόνο υπάρχουν Aλκυονίδες ημέρες. Υπάρχουν και έτη που έλλειψαν τελείως όπως το 1947, αλλά και οι ημερομηνίες έναρξης και λήξης και διάρκεια αυτών δεν είναι σταθερές. Συνηθέστερα όμως καλύπτουν σχεδόν το δεύτερο ήμισυ του Ιανουαρίου. Παρόλα αυτά αλλοι επιμένουν να αποδίδουν την διάρκειά τους σε διαστήμα 14 αίθριων ημέρων, από τις 15 Δεκεμβρίου έως 15 Φεβρουαρίου στην Ελλάδα, στην καρδιά του χειμώνα.
Οι σχετικοί μύθοι είναι πολλοί και σε όλες τις εκδοχές τους μιλούν για τους θεούς, που προσέφεραν τις μέρες αυτές στο πουλί Αλκυόνη, στο οποίο μεταμόρφωσε ο ΔίαςτηνΑλκυόνη, κόρη του θεού των ανέμων Aιόλου, μετά το θάνατό της, ώστε να μπορεί να γεννά τα αυγά του στα βράχια των αλκυονίδων νήσων χειμώνα κι όχι άνοιξη. πηγή : BIΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Ο δημοσιογράφος Ν. Ασλανίδης περιοδεύει εντός και εκτός συνόρων, αναζητώντας απίστευτα κι όμως αληθινά ρεπορτάζ, ιστορίες που γίνονται η αφορμή για να αναδειχτεί το μεγαλείο του ανθρώπου και της θέλησής του. Εξορμεί στην ελληνική περιφέρεια, αλλά και στο εξωτερικό, για να παρουσιάσει αγνώστους -συνήθως- ανθρώπους που διαπρέπουν σε διάφορους τομείς.
Το βιβλίο Γκίνες ξεφυλλίσαν χθες τα «Αληθινά Σενάρια» και ανακαλύψαν ονόματα Ελλήνων που διακρίνονται για τις συλλογές τους.
Ο Νίκος Ασλανίδης παρουσίασε τον οινολόγο Βαγγέλη Γεροβασιλείου, ο οποίος διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες συλλογές με ανοιχτήρια μπουκαλιών στο μουσείο οίνου στην Επανομή Θεσσαλονίκης και την εκπαιδευτικό από την Καλαμαριά Ευαγγελία Καταρτζή, που έχει τη μεγαλύτερη συλλογή ελληνικών σχολικών βιβλίων.
Ο επίλογος για τα «Αληθινά Σενάρια» γράφτηκε στα Βαλτόνερα Φλώρινας με φιλοξενούμενη τη Δήμητρα Κουτσουρίδη, η οποία - παρά την ολική τύφλωσή της- κατάφερε να μπει στο βιβλίο Γκίνες με τη μεγαλύτερη συλλογή από ξύστρες μολυβιών.Τώρα, με 7.200 σβήστρες ψάχνει άλλες 1.300 για να ξαναμπεί. Όσοι φίλοι μπορούν να αποστείλουν μια πρωτότυπη σβήστρα στη Δήμητρα,ας το κάνουν! Η διεύθυνση είναι : Κουτσουρίδου Δήμητρα,Βαλτόνερα Αμυνταίου,Τ.Κ.53075
Ο Αλχημιστής είναι η ιστορία του Σαντιάγο, ενός νεαρού βοσκού της Ανδαλουσίας, που αφήνει την πατρίδα του για να ριχτεί στην αναζήτηση ενός θησαυρού κρυμμένου στις πυραμίδες. Στο δρόμο, ο Σαντιάγο θα συναντήσει μια πανέμορφη γυφτοπούλα, έναν άντρα που αποκαλεί τον εαυτό του βασιλιά και έναν αλχημιστή, ο οποίος θα τον μάθει να διαβάζει τα σημάδια της μοίρας,να ακούει την καρδιά του και, πάνω απ΄όλα, να ακολουθεί με πίστη και αποφασιστικότητα το όνειρό του.
Απευθυνόμενο στο «παιδί» που ο καθένας μας κρύβει μέσα του, το βιβλίο αυτό του Κοέλο αποτελεί έναν υπέροχο φιλοσοφικό μύθο, εκθαμβωτικό στην απλότητα και τη σοφία του, τον οποίο – συχνά-και δίκαια-συγκρίνουν με το Μικρό Πρίγκιπα του Σεντ Εξιπερί.
Αφιερωμένο στο νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη θα είναι το 2011, όπως ανακοινώθηκε από το προεδρείο του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) και τον υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού, Π. Γερουλάνο, καθώς κλείνουν φέτος 100 χρόνια από τη γέννησή του. Ο κ. Γερουλάνος αναφέρθηκε και στην πρωτοβουλία του Πρόεδρου της Δημοκρατίας να θέσει υπό την αιγίδα του Διαγωνισμό ανάγνωσης για μαθητές.
Δικαιώματα και Υποχρεώσεις
1.Δικαίωμα δανεισμού βιβλίων από τη σχολική βιβλιοθήκη έχουν οι μαθητές του Γενικού Λυκείου Νεάπολης, οι μαθητές του Γυμνασίου Νεάπολης και το εκπαιδευτικό προσωπικό των δύο παραπάνω σχολείων.
2.Για να μπορεί κάποιος να δανειστεί βιβλία, πρέπει να αποκτήσει κάρτα δανεισμού.
3.Το δανεισμένο υλικό δεν μεταφέρεται σε άλλο μέλος.
4.Ο αναγνώστης μπορεί να δανείζεται μέχρι τρία βιβλία για 20 μέρες. Ο χρόνος δανεισμού μπορεί να παραταθεί, εφόσον ζητηθεί έγκαιρα από τον αναγνώστη και εφόσον δεν έχει ζητηθεί το συγκεκριμένο βιβλίο από άλλο αναγνώστη.
5.Τα βιβλία πρέπει να επιστρέφονται έγκαιρα και σε καλή κατάσταση. Σε περίπτωση καταστροφής ή απώλειας βιβλίου ο αναγνώστης υποχρεώνεται να αγοράσει το ίδιο βιβλίο και να το παραδώσει στη βιβλιοθήκη.
6.Οι χρήστες δεν επανατοποθετούν στα ράφια τα βιβλία αλλά τα αφήνουν με τάξη
στην άκρη του τραπεζιού ή σε χώρο που υποδεικνύεται από την υπεύθυνη της βιβλιοθήκης.
7.Υπογραμμίσεις ή σημειώσεις στα βιβλία δεν επιτρέπονται.
9.Στο χώρο της βιβλιοθήκης μπορούν να οργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις στις οποίες κάθε μαθητής (μέλος ή όχι της βιβλιοθήκης) μπορεί να πάρει μέρος. Η χρήση της σχολικής βιβλιοθήκης από τμήμα ή ομάδα μαθητών για προβολή ταινιών ή εκπόνηση εργασίας, θα γίνεται μετά από συνεννόηση με την υπεύθυνη της βιβλιοθήκης.
10.Η χρήση Η/Υ και του διαδικτύου επιτρέπεται μόνο στα μέλη και μετά από συνεννόηση με την υπεύθυνη της βιβλιοθήκης.
11.Το φωτοτυπικό μηχάνημα είναι διαθέσιμο μόνο για τις εργασίες που το σχολείο αναθέτει στους μαθητές και μόνο για τα βιβλία της βιβλιοθήκης.
12.Οι χρήστες εισερχόμενοι στη βιβλιοθήκη αφήνουν υποχρεωτικά τις τσάντες και τα μπουφάν τους στον ειδικό χώρο, στην είσοδο της βιβλιοθήκης.
13.Στο χώρο της βιβλιοθήκης οι μαθητές δεν επιτρέπεται να δημιουργούν θόρυβο ενοχλώντας αυτούς που διαβάζουν. Ακόμη, δεν επιτρέπεται η μεταφορά και κατανάλωση τροφίμων και ποτών.
14.Εφόσον ο αναγνώστης δεν συμμορφώνεται επανειλημμένα με τον παρόντα κανονισμό, είναι δυνατόν να χάσει το δικαίωμα δανεισμού βιβλίων ή εισόδου και παραμονής στη σχολική βιβλιοθήκη.
Η Σχολική Βιβλιοθήκη αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του σχολείου και λειτουργεί στα πλαίσια του σχολικού προγράμματος
ως δανειστική βιβλιοθήκη
&
ως αναγνωστήριο.
Σκοπός της Σχολικής Βιβλιοθήκης
Η κύρια αποστολή της σχολικής βιβλιοθήκης είναι να βοηθήσει:
* τους μαθητές : να τους προσφέρει ένα χώρο μάθησης, πληροφόρησης, γνωριμίας και εξοικείωσης με το βιβλίο και την κοινωνία της πληροφορίας.
*τους εκπαιδευτικούς: να τους προσφέρει πηγή πληροφόρησης και κατάλληλο μέσο για το σχεδιασμό νέων μεθοδολογιών στις διαδικασίες μάθησης.
*το εκπαιδευτικό σύστημα: προσφέροντας έναν τρόπο προώθησης της αλλαγής του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος του σχολείου και της αναμόρφωσης των προγραμμάτων σπουδών μέσω της ένταξης της σχολικής βιβλιοθήκης.
